Een triest gezicht:17 april 1945 werd de dijk die de 15 jaar jonge Wieringermeer scheidde van het IJsselmeer opgeblazen en had het water wederom vrij spel.

Robbenoord- en Dijkgatbos

Copyright REactivity 2011-2012

Robbenoord- en Dijkgatbos

Zonder inundatie van 1945 zou er geen Dijkgatbos geweest zijn, niet alleen omdat het bos zijn naam aan de gevolgen ervan ontleend maar omdat op deze landbouwgrond helemaal geen bos gepland was.

Inundatie is het om militair strategische redenen onderwater zetten van lage landen, meestal ter verdediging. Het was in de Nederlandse geschiedenis al een aantal keer eerder toegepast in met name Zeeeland; in de 80 jarige oorlog (1583), na het twaalfjarig bestand in 1621 en de inundatie van Walcheren door de geallieerden in 1944. De laatste Nederlandse inundatie was die van de Wieringermeer in April 1945, nota bene een gebied dat pas 15 jaar daarvoor drooggelegd was.

In de Kampioen van juli 1946 schreef Kees Hana: " Zoo kwam de prachtige lente van 1945. Overal in “de Meer” werd ijverig gewerkt. Tot op dinsdag 17 april even na den middag twee donderende knallen weerklonken, waarvan de echo’s dreigend voortrolden over den wateren van IJsselmeer en Waddenzee en het eindeloze vlakke land van Noord-Holland . Toen wisten we het….”.

Dit ‘Toen wisten we het…” verwijst naar de ‘werkzaamheden’ die in de winter van 1944-45 aan de dijk hadden plaatsgevonden. Werkzaamheden die geen werkzaamheden bleken te zijn maar voorbereidingen op de inundatie. De gevolgen waren verschrikkelijk zoals de foto’s laten zien. Wie er meer over wil weten kan terecht bij het historisch genootschap van de Wieringermeer.

In de context van de Wieringermeerse bossen waren er twee directe gevolgen. Ten eerste verdween het prille Robbenoordbos door het water en zou opnieuw aangelegd moeten worden, ten tweede zette het water één miljoen m3 zand af op een gebied van 250 ha landbouwgrond achter de ontstane dijkgaten. Niet al dat zand kon verwijderd worden: destijds werd ingeschat dat de kosten niet opwogen tegen de verwachte opbrengst van de landbouwgrond. Op de zanderigste plek is toen een 130 ha groot bos aangelegd dat de toepasselijke naam Dijkgatbos kreeg.

Boven: de skelletten van schuren.

Rechts: dijkgat gezien vanaf het IJselmeer

Boven: de dijkgaten na het herstel van de dijk. Het afgezette zand is goed te zien

Rechts: de ondergelopen Wieringermeer op 12 mei 1945. De gaten in de dijk zijn goed zichtbaar. Onderaan ligt het eiland Wieringen. Net daarboven zijn de restanten van het Robbenoordbos te zien.